Το Διαδίκτυο χαρακτηρίζεται συχνά ως μια «κλεψύδρα» όπου το IP αποτελεί την κοινή υπηρεσία ανάμεσα στις εφαρμογές και της υποκείμενης δικτυακής υποδομής. Ωστόσο, με την εμφάνιση των firewalls, των NAT καθώς και άλλων συσκευών, η «άκρο-προς-άκρο» αρχή του Διαδικτύου κινείται προς το Port 80. Το πρόγραμμα Skype είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αυτής της προσέγγισης, ενώ και οι Web υπηρεσίες χρησιμοποιούν το port 80 (SOAP over HTTP) για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Κάποιοι μπορούν να δουν τη χρήση του port 80 ως μια «αμυχή» καθώς γίνεται η δυνατότητα διείσδυσης από κάποιες δημοφιλείς εφαρμογές, αλλά καθώς το port 80 γίνεται η βασική πύλη για τις περισσότερες δημοφιλείς εφαρμογές Διαδικτύου, μπορεί να έχει το όφελος ότι μπορεί να καταστήσει δυνατές νέες υποκείμενες αρχιτεκτονικές.

Στην πραγματικότητα μπορεί να εξαλειφθεί η ανάγκη καθορισμού μιας νέας διαδικτυακής «αρχιτεκτονικής». Αντ' αυτού, δεδομένου ότι οι εφαρμογές κινούνται προς το port 80 οι παροχείς θα έχουν την δυνατότητα να καθορίσουν τις υποκείμενες δικτυακές αρχιτεκτονικές τους, εφ' όσον υποστηρίζουν τη διαλειτουργικότητα στο port 80.

Ένα επιτυχές παράδειγμα της παραπάνω προσέγγισης αποτελεί η πλατφόρμα IPICS της Cisco , η οποία χρησιμοποιεί web υπηρεσίες για να παρέχει αλληλο-συνδεσιμότητα καθώς και προώθηση δεδομένων ανάμεσα σε ασύμβατα ασύρματα συστήματα.